Wędkarz, pijak, czytelnik, gitarzysta i Rościsława – takie postaci zadomowiły się w Niekursku

Wędkarz, pijak, czytelnik, gitarzysta i Rościsława – takie postaci zadomowiły się w Niekursku. I nawet w tak ponury, deszczowy dzień powodują uśmiech na twarzach zarówno przyjezdnych, jak i miejscowych.

Autorem rzeźb jest Jan Plaskacewicz, lokalny artysta. To on za namową członków Rady Sołeckiej podjął się wyzwania i stworzył w sumie kilkanaście drewnianych postaci zdobiących wieś.

- Żeśmy to omawiali wspólnie z Radą Sołecką i pomagało mi dwóch kolegów przy tym. Trochę podpowiedzi żeśmy wzięli z internetu. Trochę tego, trochę tamtego i jakoś to wszystko wyszło - mówi Jan Plaskacewicz, autor rzeźb.

Komplementów nie szczędzi sołtys, który z wykorzystania talentu mieszkańca Niekurska jest dumny.

– Mamy takiego artystę naszego wiejskiego. Okazało się, że umie i lubi w drzewie rzeźbić, wycinać. Poprosiliśmy go, czy by nie zrobił nam rzeźby na wieś na konkurs „Piękna Wieś” i zgodził się i nam zrobił te rzeźby - tłumaczy Czesław Kozicki, sołtys Niekurska.

Wśród drewnianych postaci zdecydowanie wyróżnia się przysadzista blond włosa kobieta tonąca we łzach. To bohaterka niekurskiej legendy – Rościsława. Piękna i dobra. Kobieta miała też wiedzę o ziołolecznictwie i pomagała całej wsi. Niestety, zgubiła ją uroda, która przyciągała do niej mężczyzn i powodowała nienawiść kobiet. Te posądziły biedną kobietę o czary...

– Rościsława spłonęła na stosie, z jej łez powstała struga Niekurska, rzuciła klątwę na naszą wieś, ale jest nadzieja ponieważ w noc świętojańską najpiękniejsza z dziewczyn, która się wykąpie w tej strudze, te czary odwróci - opowiada Anna Olczak-Hałuszczak, członek Rady Sołeckiej w Niekursku.

I tu rodzi się problem, który poddaje w wątpliwość, czy Niekursko kiedykolwiek uwolni się od klątwy Rościsławy. Kto bowiem miałby zdecydować, która z mieszkanek wsi na miano najpiękniejszej zasługuje...