Dzień zaduszny
Już w poniedziałek 1 listopada Polacy ruszą tłumnie w stronę cmentarzy, aby w spokoju i zadumie uczcić pamięć o swoich bliskich, którzy odeszli. W rzeczywistości obchodzimy wówczas dzień Wszystkich Świętych, czyli wspomnienie chrześcijan, którzy doczekali się zbawienia i trafili do nieba. Prawdziwe święto zmarłych przypada w Dzień Zaduszny, czyli 2 listopada. Tego dnia wierni modlą się za swoich bliskich, którzy już odeszli z tego świata, o łaskę oczyszczenia.
Dziś przy każdym cmentarzu znajdziemy stoiska, które oferują całą gamę najpiękniejszych i najbardziej wymyślnych zniczy. Obecnie zapalanie symbolicznego światła wyraża pamięć o zmarłych. Niegdyś jednak przypisywano mu o wiele ważniejszą rolę. Wedle starego zwyczaju, jeszcze za czasów pierwszych pogan wierzono, że początek listopada był wyjątkowym czasem, który sprzyjał połączeniu duchowemu z umarłymi. Światło miało pomóc im w spełnieniu potrzeb cielesnych, ogrzać i oświetlić drogę do domu. Na nagrobkach stawiano nawet jedzenie i napoje, dzięki którym zabłąkane dusze mogły posilić się na drogę. Ogień miał również odstraszyć złe duchy. Podobne obrzędy opisywane były m.in. w drugiej części lektury szkolnej pt. „Dziady” autorstwa Adama Mickiewicza:
Czyscowe duszeczki!
W jakiejkolwiek świata stronie:
Czyli która w smole płonie,
Czyli marznie na dnie rzeczki,
Czyli dla dotkliwszej kary
W surowym wszczepiona drewnie,
Gdy ją w piecu gryzą żary,
I piszczy, i płacze rzewnie;
Każda spieszcie do gromady!
Gromada niech się tu zbierze!
Oto obchodzimy Dziady!
Zstępujcie w święty przybytek;
Jest jałmużna, są pacierze,
I jedzenie, i napitek.
fot. iStock
Komentarze
Zobacz także
