- Ubezwłasnowolnienie jest możliwe, gdy choroba psychiczna, upośledzenie umysłowe lub występowanie innego rodzaju zaburzeń powodują, że dana osoba nie jest w stanie kierować swoim postępowaniem – wówczas orzeka się ubezwłasnowolnienie całkowite, bądź też gdy jest w tym zakresie ograniczona i potrzebuje pomocy do prowadzenia swoich spraw – wówczas orzeka się ubezwłasnowolnienie częściowe – tłumaczy Stowarzyszenie SPES, pomagające osobom chorym i w trudnej sytuacji życiowej.
Kiedy sąd zdecyduje o ubezwłasnowolnieniu danej osoby, to nie może ona samodzielnie podejmować decyzji dotyczących siebie i swego majątku. Wniosek o ubezwłasnowolnienie może zgłosić:
· małżonek osoby, której dotyczy wniosek o ubezwłasnowolnienie,
· jej krewni w linii prostej oraz rodzeństwo,
· jej przedstawiciel ustawowy.
Formalnie można ubezwłasnowolnić osobę, która ukończył 13 lat i z powodu choroby psychicznej, niedorozwoju umysłowego lub innego rodzaju zaburzeń psychicznych nie jest w stanie samodzielnie kierować swoim postępowaniem.
Z tym jednak koniec, bo Ministerstwo Sprawiedliwości chce na stałe wykreślić te przepisy. To m.in. skutek działań ONZ sprzed kilku lat. ONZ zaapelowało wtedy do Polski o zmianę przepisów. Teraz serwis prawo.pl informuje, że już rozpoczęły się prace nad nowym rozwiązaniem. Powstał zespół, który ma przedstawić propozycję. Nie ma jeszcze konkretów, ale wiadomo, że ma to być „model wspieranego podejmowania decyzji”.
- Prace zespołu koncentrują się na opracowaniu rozwiązań pomagających każdej osobie pełnoletniej maksymalnie korzystać ze zdolności do czynności prawnych i ochronie jej interesów majątkowych. Ubezwłasnowolnienie zostanie zlikwidowane całkowicie, żeby nie można było ingerować w zdolność do czynności prawnych osoby pełnoletniej. Wynika to z zapisów Konwencji o prawach osób niepełnosprawnych – serwis cytuje stanowisko Ministerstwa Sprawiedliwości.
Co ważne, kiedy nowe przepisy wejdą w życie osoby już ubezwłasnowolnione odzyskają pełną zdolność decydowania o sobie.
fot. iStock
Komentarze
Zobacz także
