Piotr Wołyński "Ilustrowane historie rozpadu"
U podstaw fotografii tkwi ekspresja doświadczenia zbiorowego. To istotna różnica, która pojawiła się w obrazowaniu świata za jej sprawą. Zjawisko ciemni optycznej, istota fotograficznego zapisu, nie jest uwarunkowane obecnością człowieka. Jest jedną z właściwości otaczającej nas rzeczywistości. Choć symuluje naturę słów. Fotografia jest fragmentem świata, który wyłania się od czasu do czasu samoistnie, a którym to wyłanianiem potrafiliśmy zawładnąć. Skutkiem tego zawładnięcia mogę teraz „wyławiać” widoki i układać z nich różnorakie konfiguracje. Fotografia zmieniła zatem nieodwołalnie nasz kontakt z przedmiotami. Konstruujemy rzeczy na podstawie szeregu ich widoków. Z łatwością godzimy się na taką zamianę. W końcu od zawsze byliśmy skazani na utożsamianie rzeczy i ich obrazów, i zawsze robiliśmy to na różne sposoby.
Piotr Wołyński (ur. w 1959 w Poznaniu), artysta wizualny, od końca lat 70. zajmuje się fotografią w obszarze sztuki. Traktuje fotografię jako społeczny paradygmat koncentracji uwagi i porządkowania znaczeń, który wymaga ciągłych eksperymentów i przewartościowań.
Studiował filozofię i kulturoznawstwo na Uniwersytecie im. A. Mickiewicza w Poznaniu. Oprócz działalności artystycznej pisze teksty o sztuce i organizuje wystawy. Od 1985 roku związany z Uniwersytetem Artystycznym im. Magdaleny Abakanowicz w Poznaniu; początkowo jako asystent w pracowni prof. Stefana Wojneckiego, od lat 90. prowadzi własną pracownię. W 2014 roku został wyróżniony srebrnym medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis“. Autor kilkunastu wystaw indywidualnych
Ekspozycja do 30.03.2025
Wstęp wolny.
